Rap müzik çocukluğumdan itibaren beni kendine çekti. Müzik unisex ve evrensel bir kavram benim için. Yaşı yok cinsiyeti yok. İçerik olarak çok salt, biraz anarşist ve samimi olmasının yanında çok gerçek.  Bu bir plan değildi, ruhum bunu istedi.  Ben sadece bir iletkenim.

   

Müzisyen arkadaşlarım çok iyi bilirler ki maalesef ülkemizde kariyer alanında kendimizi geliştirebileceğimiz bir müzik sektörü yok. İnanılmaz yetenekli müzisyenler barındırırken böyle bir imkânsızlık çok üzücü ve yorucu. Ülkemdeki insanların desteğini her zaman ruhumda hissediyorum. Çoğu arkadaşım gereken değer gösterilmediği için ya pes etmek zorunda kaldılar ya da bu tutkularını hobi olarak sürdürmeye mahkûm edildiler. Ülkemiz kendi müzisyenlerine sahip çıkmak yerine sadece yurt dışından sanatçıları talep ettikçe bizlerin de yurt dışına gitmemiz kaçınılmaz. Gidince çağırmaya başlıyorlar sonuçta ???? 

  

  

Müzikte yalnızlık diye bir şey yok. Hepimiz tek bir kolektif enerjiyi temsil ediyoruz. Kıbrıs taki müzisyen arkadaşlarımla sürekli irtibat halindeyiz. Her zaman, her koşulda yanlarındayım, onlar da benim. 

  

Kıbrıs’ı, ailemi ve arkadaşlarımı çok özlüyor olsam da maalesef bu şartlarda oraya yerleşmek pek mantıklı gelmiyor. Bu durum aynı şekilde devam ettikçe sanırım sadece kısa süreli tatillerde gelebilirim gibi görünüyor. Temelli olarak dönüşümü sorarsan, şimdilik emekli olduğumda gibi gözüküyor.

      

  

Maalesef İstanbul’a taşındıktan sonra Kıbrıs’ın rap dünyasıyla çok iç içe olamadım. Yeterli görüp görmemek benim haddime değil. Müzik çok göreceli bir kavram. Kıbrıs’ın müzik kültürü çok zengin bunu biliyorum ve eminim çok yetenekli ama imkânsızlıklardan dolayı seslerini büyük kitlelere ulaştıramayan sanatçılar var. Rap muzik janrasinda Alpmut Ahmet var, One blood ilk aklıma gelenler. Reggae alanında da cok başarılıyız Bunfyah var mesela hepsi çok iyi müzisyenler. Hepsinin her koşulda yanlarındayım. Diğerleriyle de umarım yakın zamanda tanışıp beraber müzik üretme şansımız olur.