1985 doğumluyum. 2 oğlum var. Sosyal hizmetler mezunuyum. Yaşlıları ve çocukları tarifsiz bir duyguyla seviyorum. Doğa ve hayvanlar konusunda çok hassasım. Günde en az 14 saat çalıştığım için kendimden çok derneği anlatabilirim.


  

Böbrek yetmezliğinden kaybettiğim oğlum Yunus Emre den sonra içime kapanmak yerine başka çocuklara destek olmaya karar verdim. Aslında dernek kurmak amacımız ortada yoktu. Arkadaşlarımla gönüllü bir ekip kurmuştuk. Köylere gidiyor kitaplar sütler kıyafetler gıdalar dağıtıyor, hastalara ilaçlar aparatlar taşıyorduk. 30 aile 300 ün üzerine gelince, eğitim almak isteyen çocukları okuma yazma bilmediği içim mağdur olan kadınları görünce başladı dernek hikâyemiz.


   

Aslında biz dernek kurana kadar 3 dernekten başka derneklerden haberdar değildik. Haberdar olduktan sonra da her derneğin farklı yapısı olduğunu gördük. Kimisi sadece eğitim desteği, kimisi sadece hastalara destek veriyordu. Bizimkisi en meşakkatlisi, işimiz sadece devlet daireleri ve hastanelerle değil, yaşlıların bakımları banyoları, ikinci el gelen kıyafetleri ayıklama organize etme, her ay bir iki ev kurma büyük eşya toplama taşıma, bozuksa tekrar alıp götürme ….. ilaçları temin etme, kırtasiye malzemesi, bayramlık bulma…. Kadınlara hem psikolojik destek hem atölye çalışması yapma. En zoru da bütün bunları ucu ucuna yeten bir bütçe ile gerçekleştirme. Saha alanımız geniş fakat gönüllümüz az.
   

6017 kişiye ulaştık.
    

Aslına en zoru bu ilişkidir. İhtiyaçlı, hasta veya eğitimsiz ailelerle çalışırken hazırlıklı oluyorsunuz ama bağışçılarımız daha farklı çıkıyor. En çok ihtiyaçlı aile var mı sorusuna cevap vermek en rahatsız olduğum konulardan bir tanesi. Çünkü o kadar çok zor durumda olan insan var ki, kimisi iflas etmiş, kimisininiz ebeveynleri vefat etmiş, kimisinin hastası var, kimisinin şiddet, kimisinin uyuşturucu problemi var yani birçok ihtiyaç hâsıl olduğu için deneğin kapıları açık. Bu adada zaten asgari ücretle çalışan tüm kesim aç maalesef.
   

Her yeni yılda çocuklarımıza hediyeler alıyoruz, eğlenceler düzenliyoruz, bu yeni yılda özel gereksin imli çocuklarımız ve annelerimizin ürettiklerini sergilemeyi düşünüyoruz. 2020 yılında yaşanılan sıkıntılar inşallah 2021 de geçer.
   

Değerli okurlar Lütfen derneğimizi ziyaret edin, çalışma sistemimizi bir görün, ne kadar sistemli ve her şeyin layıkıyla yapılmaya çalışıldığına şahit olduktan sonra bizlere gönüllü katılın. Ben bir evlat kaybettim Allah bana 10000 üstü evlat sevdirdi. Hepimizin ufak ta olsa yaraları var gelin o yaraları birlikte iyileştirelim. Yardımlaşma en büyük terapidir.